Co to jest sepsa?

Sepsa w wielu ludziach budzi olbrzymi strach. Nie bez powodu – może być ona bardzo niebezpieczna dla zdrowia i życia człowieka. Spowodować ją może zakażenie każdym drobnoustrojem. Sepsa jest szybką i ostrą reakcją na zapalenie. W jej leczeniu najważniejszy jest czas. Sprawdź, czym dokładnie jest sepsa. Dowiedz się, czy jest zaraźliwa. Poznaj jej objawy oraz sposoby leczenia.

Sepsa, czyli zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej

Sepsa zwana także posocznicą jest gwałtowną, uogólnioną reakcją organizmu na zakażenie. Nie jest to choroba, ale zespół objawów, który jest bezpośrednią reakcją na zakażenie krwi grzybami, bakteriami albo wirusami.

Sepsę można nabyć zarówno w szpitalu, jak i poza szpitalem. W obu przypadkach przypadłość ta wymaga hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii. Stanowi ona bowiem zagrożenie dla życia człowieka – w konsekwencji może dojść do niewydolności nerek, serca, wątroby oraz płuc.

Sepsa u dzieci stanowi szczególne zagrożenie. Im młodsze jest dziecko, tym większe spustoszenie może wywołać u niego posocznica.

Przyczyny sepsy

Do najczęstszych przyczyn sepsy możemy zaliczyć:

infekcje w obrębie jamy brzusznej,
infekcje układu moczowego,
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
zapalenie płuc.

Czynnikiem, który może powodować większe prawdopodobieństwo sepsy jest obniżona odporność, dlatego możemy ją zaobserwować często na oddziałach szpitalnych. Jest to powiązane z procedurami medycznymi, jakim są poddawani pacjenci i ich ciężkim stanem zdrowia. Do wyższej wspomnianych procedur zaliczamy między innymi założenie cewnika, założenie drenu, przetaczanie krwi czy mechaniczną wentylację płuc.

Sepsę pozaszpitalną obserwuje się najczęściej u osób, które przebywają przez długi czas w dużych skupiskach ludzi (przedszkola, szkoły, więzienia).

Czy sepsa jest zaraźliwa?

Jako że sepsa nie jest chorobą, nie można się nią zarazić. Niebezpieczne może się jednak okazać spotkanie z drobnoustrojami, które mogą wywołać zakażenie.

Osłabiony organizm, który nie ma siły walczyć z drobnoustrojami, które go atakują, poddaje się. Bariera odpornościowa zostaje przełamana. Powstają ogniska zakażeń, a organizm reagując na zagrożenie, uszkadza własne tkanki, co prowadzi do ich niewydolności.

Jakie są objawy sepsy?

Posocznicę można podzielić na trzy pojęcia – określają one nasilenie objawów. Objawy sepsy postępują. Wyróżnić można:

sepsę – jest ona zespołem uogólnionych reakcji zapalnych. Wiąże się z wysoką gorączką, przyspieszonym tętnem i oddechem, obrzękami ciała oraz zaburzeniami świadomości;
ciężką sepsę – wiąże się z objawami niewydolności narządowej. Następują zaburzenia czynności układu krążenia, układu oddechowego, czynności wątroby, nerek oraz ośrodkowego układu nerwowego, a także zaburzenia metaboliczne;
wstrząs septyczny, który jest najgroźniejszym etapem sepsy. Łączy się z typowymi objawami sepsy a ponadto z obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi i zaburzeniami przepływu tkankowego.

Popularna jest także sepsa szpitalna. Dotyka ona pacjentów o obniżonej odporności. Zagrożeni są pacjenci z poważnymi chorobami, którzy przeszli operacje, chemioterapie oraz byli poddani długotrwałej antybiotykoterapii. Pacjent w szpitalu jest szczególnie narażony na wniknięcie drobnoustrojów do organizmu.

Pamiętaj, że początkowo sepsę można pomylić ze zwykłym przeziębieniem. Jeżeli stan chorego się pogarsza – występuje wysoka gorączka, którą trudno zbić a do tego dochodzą biegunka, ból kończyn, wymioty oraz szybki oddech i przyspieszone tętno jest to alarmujące. Należy zgłosić się do szpitala albo wezwać karetkę.

Jak leczyć sepsę?

Nie ma szczepionki na sepsę, ale można się zaszczepić na bakterie, które ją wywołują – zapytaj internistę o szczepionkę. Sposób leczenia zależny jest od rodzaju patogenu, który przyczynił się do rozwoju posocznicy. Pamiętać należy, że leczenie sepsy to długotrwały proces, który nie zawsze ma stuprocentową skuteczność. Średni czas leczenia wynosi w tym przypadku 19 dni.

Na intensywnej terapii pacjenta leczy się głównie kortykosteroidami, lekami obkurczającymi naczynia krwionośne oraz pobudzającymi kurczliwość mięśnia sercowego. Stosuje się także aktywowane białko C. Bardzo ważne jest podawanie płynów. Czasami zachodzi konieczność dializowania chorego.

W ciężkich przypadkach ważna jest każda minuta. W przypadkach ostrej sepsy śmiertelność wynosi nawet 50 procent. W jej wyniku może dojść także do martwicy palców rąk i nóg, czego konsekwencją jest amputacja – jest to konsekwencją tzw. zespołu po przebytej sepsie, który może wystąpić po wyleczeniu pacjenta.