Metody produkcji wyrobów hutniczych ze stali
Pojęcia walcowania na zimno i na gorąco czy ciągnienia są nierozerwalnie związane z produkcją wyrobów hutniczych. To dwie metody, które umożliwiają wykonanie m.in. arkusza blachy lub prętów zbrojeniowych o średnicy kilku centymetrów. Dzięki stosowaniu niskich i wysokich temperatur można też modyfikować strukturę materiałów, która zapewnia gotowym elementom konkretne właściwości.
Walcowanie stali na zimno i na gorąco
Proces walcowania należy do najczęściej wykorzystywanych w obróbce i kształtowaniu stali. Odbywa się on z wykorzystaniem specjalnych wałków, które wywierają nacisk na obrabiany element i tym samym powodują zmianę jego wymiarów oraz formy. Jedną z postaci walcowania jest zastosowanie giętarek, dzięki którym proste rury zmieniają kształt w kolanka lub innego rodzaju elementy. Walcowanie sprawia, że zmieniają się nie tylko proporcje materiału, ale również jego struktura. To decyduje o właściwościach fizycznych powstającego wyrobu, który – zależnie od wykorzystanej metody – nabiera większej wytrzymałości czy elastyczności.
Walcowanie wykonuje się metodą na zimno i na gorąco. Wybór technologii ma również znaczenie dla efektów końcowych – ponowne rozgrzewanie materiału w znacznym stopniu wpływa na strukturę i właściwości. Z kolei metoda kształtowania na zimno charakteryzuje się bardzo dużą precyzją formowania kształtów, a gotowe produkty mają gładką powierzchnię i nie wymagają dodatkowego wykańczania. Oferowane przez firmę Benteler Distribution Poland Sp. z o.o. produkty walcowane na zimno mają tez znacznie wyższą wytrzymałość niż te tworzone na gorąco.
Ciągnienie stali na zimno i na gorąco
Ciągnienie to druga z metod powszechnie stosowana w zakładach produkcyjnych do formowania różnych elementów ze stali. Charakterystyczną cecha powstających w ten sposób produktów jest zachowanie takiego samego kształtu, ale zmiana proporcji na korzyść długości kosztem średnicy. Metodą ciągnienia wykonywane są zarówno pręty, jak i szyny, teowniki, kątowniki, rury stalowe o różnym przekroju i wiele innych tego typu elementów. Do głównych zalet korzystania z metody ciągnienia można zaliczyć:
- osiąganie elementów o wyjątkowo małej średnicy,
- możliwość tworzenia rur cienkościennych,
- zachowanie dobrych właściwości mechanicznych wyrobów,
- gładkość i dokładność powierzchni.
Ciągnienie pozwala uzyskiwać kształty, które są niemożliwe do osiągnięcia pierwszą z metod. Nawet rury spawane, które wykonuje się z walcowanej i łączonej blachy, nie osiągają tak małych parametrów ścianek, jak jest to możliwe w przypadku rozciągania. Rury stalowe cienkościenne mają zastosowanie w wielu sytuacjach.
Obróbka plastyczna przez rozciąganie materiału zazwyczaj stosowana jest w technologii na zimno, chociaż niekiedy wykonuje się też tego typu prace na gorącym materiale. Podobnie też większość uzyskiwanych form ma okrągły przekrój. Zapotrzebowanie na inne kształtki sprawia jednak, że coraz powszechniej wykonuje się metodą ciągnienia także teowniki, kątowniki i inne formy. Warto też wspomnieć, że sam proces rozciągania materiału wydatnie wpływa na jego wytrzymałość, a zmniejsza plastyczność. Im bardziej rozciągnięty element, tym większe znosi obciążenia, ale tym jest mniej podatny na kształtowanie.
