Na czym polega projektowanie dróg i ulic?
Rozwiązania dotyczące dróg i autostrad muszą być długoterminowe, zrównoważone i optymalne. Projektowanie autostrad, dróg i ulic wymaga delikatnej równowagi między fizycznymi wymogami projektu oraz ograniczeniami, z jakimi borykają się inwestorzy. Równie ważne jest uwzględnienie lokalizacji obiektu w środowisku miejskim. Sprawdźmy, w jaki sposób projektuje się drogi i ulice, i które czynniki należy wziąć pod uwagę w czasie realizacji procesu.
Projektowanie dróg a prawo polskie – projekty techniczne
W Polsce istnieje kilka dokumentów odnoszących się do projektowania dróg i ulic publicznych. Podstawą jest rozporządzenie MTiGM z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Warto przy tym zaznaczyć, że przepisy te odnoszą się wyłącznie do dróg publicznych, co znaczy, że nie muszą być uwzględniane w przypadku projektu dróg na terenach prywatnych (drogach wewnętrznych). Oprócz rozporządzenia projektanci drogowi, np. z biura projektów budowlanych Planet Road, mogą korzystać z wytycznych opracowanych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad oraz wytycznych zarządców konkretnych dróg. Każdy projektant dróg musi przy tym znać Prawo Budowlane - Dz.U. 2020.0.1333 - ustawa z dn. 7 lipca 1994r. oraz przede wszystkim specustawę drogową czyli Ustawę "o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych" z 10 kwietnia 2003r., gdyż aktualnie chyba większość dróg publicznych inwestorzy realizują przy pomocy właśnie tej ustawy specjalnej. Ratio legis tej ustawy to rozwój zaniedbanej przez lata infrastruktury drogowej. Jej przepisy wyeliminowały najważniejsze przeszkody, które wydłużały procedurę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę dróg oraz uprościły procedury administracyjne. Niestety, ustawodawca podał końcowy termin obowiązywania przepisów specustawy na 31 grudnia 2023 r. Co potem? Jeszcze nie wiemy.
Przekrój drogi – elementy podstawowe
Szerokość pasa (ruchu) drogowego zależy od klasy drogi i/czyli od prędkości z jaką poruszać się będą po niej pojazdy. Minimalna szerokość pasa drogowego wynosi 2,5 m, co jest jednak wartością niewystarczającą do zapewnienia bezpiecznych warunków ruchu drogowego – nawet jeżeli droga jest rzadko uczęszczana. Na ulicach miejskich częstą praktyką jest parkowanie samochodów na jezdni, poboczu lub chodniku, co prowadziłoby do niebezpiecznych sytuacji. Dlatego bardzo ważne jest wtedy rozsądne projektowanie poszczególnych elementów pasa drogowego towarzyszących jezdni a więc zatok postojowych, ścieżek rowerowych czy chodników lub innych elementów bezpieczeństwa ruchu (barierki, progi zwalniające, szykany), które wpłyną na bezpieczeństwo wszystkich użytkowników drogi a jednocześnie poprawią komfort i płynność komunikacji.
Podczas projektowania jezdni jednokierunkowych projektanci stosują wytyczne o minimalnej szerokości wynoszące 4,50 m – taka wartość pozwala na ominięcie stojącego pojazdu. W przypadku gdy na drodze jednokierunkowej pozwala się na zatrzymanie pojazdu wzdłuż krawędzi jezdni, szerokość pasa powinna wynosić co najmniej 5 metrów. W przypadku intensywniej eksploatowanych dróg zaleca się stosowanie pasów o szerokości 3,0–3,5 m, które dają możliwość bezpiecznego poruszania się samochodów ciężarowych. No i oczywiście max. szerokość pasa ruchu to 3,75m, która stosowana jest tylko na autostradach A i drogach ekspresowych S.
